Misofonie

Al jaren houdt misofonie mij bezig. Als lijder aan deze aandoening en als scriptieonderwerp voor de studie regressietherapie. Zonder direct de koppeling met regressie te maken, eerst wat uitleg over misofonie.

Wat is misofonie?

Misofonie, ook wel Selective Sound Sensitivity Syndrome (4Ss) genoemd, betekent letterlijk haat van geluid.
Volgens experts van Amsterdam Universitair Medische Centra is het een psychiatrische aandoening. Volgens een aantal Amerikaanse onderzoekers is misofonie een neurologisch aandoening. Andere deskundigen zijn van mening dat het onder Sensory Processing Disorder (SPD) valt. Misofonie heeft, nog, geen eigen vermelding in de DSM-5, het handboek voor classificatie van psychische stoornissen.

Mensen met misofonie (misofonen) ervaren gevoelens van woede, walging en/of haat bij het horen van geluiden die op zich onschuldig zijn. Deze geluiden zijn meestal door mensen geproduceerde geluiden zoals mond- en keelgeluiden: smakken, slikken, ademen, neusgeluiden, etc. Maar ook geluiden als typen op een toetsenbord, klikken met een pen of muis en lopen met hakken op een harde vloer.

Daarbij komt dat de meeste misofonen ook last hebben van een overgevoeligheid voor (herhaalde) bewegingen: wiebelen met een been, een tic of zenuwtrek, frunniken aan haar, malende kaken, etc. We spreken dan over misokinesie.

Misofonie is meer dan alleen haat van geluid. Het zijn geluiden/bewegingen, de zogenaamde triggers, die gevoelens opwekken van woede en/of haat en/of walging gevolgd door drang om te vechten of te vluchten. Misofonen hebben vaak een obsessie met hun triggers.

Iedereen kent ergernissen. Bijna iedereen heeft wel eens last van geluiden. Veel mensen ergeren zich als iemand nogal luidruchtig eet of steeds, bijvoorbeeld met een pen, zit te klikken. Mensen die zich ‘gewoon’ ergeren, worden boos na bijvoorbeeld een poos een vervelend burengeluid aangehoord te moeten hebben. Mensen die geen misofonie hebben, kunnen het naast zich neerleggen. Misofonen niet. Zij kunnen de daaropvolgende lichamelijke reactie niet reguleren. Zij hebben geen keuze, het gebeurt in een fractie van een seconde.

Misofonie is niet voor iedereen hetzelfde. Er zijn verschillen in:

de aanvangsleeftijd;
de gradatie waarin de aandoening zich manifesteert;
het soort geluid en het aantal geluiden dat reflex-emoties geeft;
de fysieke reacties.