Mijn visie op misofonie
Aandoeningen krijgen we niet zomaar, krijgen we niet zonder reden. Vaak is het een oplossing voor een probleem dat dieper ligt. Door in regressiesessies terug te gaan naar de eerste keer, blijkt dat misofonen in een situatie terechtkomen (vaak aan tafel) waar energieën opgepikt worden in de vorm van permanente spanningen, conflicten en frustraties binnen het gezin. Door de jonge leeftijd en doordat ze als HSP ontvankelijk zijn hiervoor, is het voor hen niet duidelijk dat deze energieën niet van henzelf zijn. Ook is het niet duidelijk hoe hiermee om te gaan. Om te kunnen ‘overleven’ in dergelijke situaties is er onbewust een beschermingsmechanisme ontwikkelt. Door de herhalende ervaringen is er aan een onschuldig geluid, een negatieve emotie gekoppeld waardoor het een reflex geworden is.
Dit beschermingsmechanisme heeft er ook voor gezorgd dat misofonen van jongs af aan gericht zijn op de buitenwereld, gericht op de ander. Ze leven in angst om geconfronteerd te worden met triggers, zodat ze er alles aan doen om deze te ontwijken. Door deze focus naar buiten en de lange periode van alertheid, van gespannen zijn, is de weg naar binnen moeilijk begaanbaar geworden, soms zelfs kwijt. Het is voor misofonen moeilijk contact te maken met ‘het zelf’.