Meldcode

Sinds 2013 is de wet Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling van toepassing binnen de gehele gezondheidszorg. Dit houdt in dat ik verplicht ben om, bij vermoedens van, huiselijk geweld en kindermishandeling volgens een aantal wettelijk vastgestelde stappen te handelen. Hieronder leg ik uit hoe ik te werk ga.

Meldcode

De meldcode is beslist geen meldplicht. Het is verplicht een meldcode te hebben en ernaar te handelen, maar dit hoeft niet te leiden tot een melding.
Als hulpverlener heb ik een beroepsgeheim, ook wel zwijgplicht genoemd. Hierdoor mag ik geen informatie over cliënten verspreiden zonder toestemming. De meldcode geeft mij het recht om mijn vermoeden te melden bij Veilig Thuis, ook als er geen toestemming voor gegeven is. Om dit te mogen doen moet ik de stappen van de meldcode zorgvuldig doorlopen.

Stappenplan

Bij het vermoeden van huiselijk geweld en kindermishandeling zijn dit de te nemen stappen om te bepalen of er melding gemaakt moet worden en of er
voldoende hulp ingezet kan worden.

  1. In kaart brengen van de signalen.
  2. Overleggen met een deskundig collega en/of met Veilig Thuis om de signalen te verduidelijken, zonder namen te noemen.
  3. Bespreken met cliënt en/of ouders, verzorgers tenzij dit ten koste van iemands veiligheid zou zijn.
  4. Wegen van de aard en de ernst van het geweld of de mishandeling.
  5. Beslissen of zelf hulpverlening organiseren of melden nodig is.

Voor meer informatie zie: website rijksoverheid

Voor directe hulp zie: website veilig thuis